Gamlevegen over tunet

Her gjekk gamlevegen

over tunet på Grythengen,

attmed stakitten,

bakom låven på Sundby,

over tunet på Holmstadengen.

Nedover gjekk han til nærbutikken

og bedehuset.

Her tala oldefar min med grendefolket

då dei gjekk forbi.

Der dei skulle til kremmers,

eller anna ærend.

Nokre gonger kom flokkar av vener

frå andre sida av åsen,

frå Hurdal,

til stevne på bedehuset.

Med dei du slo lag.

Du fekk veta nytt om alt

og alle

i heile grenda,

kring heile åsen.

Nokre inviterte du inn,

som apostelen oppe i Holmstadengen,

han som gav deg trua di.

Mykje hadde de å tala om,

då di hadde alt i lag,

jordbruket, trua og songen.

Mang ein gong song du og Dahl

lystig i lag

frå Pris Herren på stabburstrappa,

medan di naut

den vene solnedgangen

over Øverskreien.

Her gjekk Per Post,

pedellen ved Skreiens bedehus,

med lette steg,

som postberar.

Då han kom til Grythengen

var han riktig glad,

då han nett hadde gått forbi

potetåkeren sin.

Berre veike spor er att

etter gamlevegen.

No passerer grendefolket i stor fart

på nyvegen

i metallhylstera sine,

der dei fer gjennom kulturlandskapet

lik ein ubåt gjennom vatn.

Dei talar ikkje lenger med meg

og ikkje eg med dei.

Eg veit ikkje kven dei er,

kvar dei kjem frå

eller kor dei fer.

Grendefolket har vorte framande
for einannan.

Sjølv er eg ikkje lenger kulturberar

av Grythengen,

velkomstsportalen til grenda,

deg dei alle elska.

I dag er Grythengen ringeakta,

det same er eg,

skuggeberaren.

For berre skuggane er att

av den rike kulturen som rådde

etter gamlevegen.

-Flickr.