Politiske prosessar

Dei seier eg ikkje skjønar meg på

politiske prosessar,

og dei har rett.

Eg skjønar meg berre på

generative prosessar.

Desse er langsame,

dei formar seg

etter anda åt plassen,

steg for steg.

Slik ynska eg å leva

på plassen vår,

steg for steg,

dag for dag,

år for år.

Utstyrt med ei lang rekkje

små historiepenslar,

kvar til sitt bruk.

Etter å ha teke eit lite historiestrok,

ville eg respektfullt ha trekt meg attende,

for å grunde på om kuløren

harmonerte med dei

gamle kulørane.

Dei som plasserte pumpehuset

ved tunet på Grythengen,

gjorde ikkje det.

Då eg kom heim att

frå Dyssekilde økolandsby,

stod det berre der,

høgt, skakt og heseleg,

skrudd fast i undergrunnen.

Utan eit snev av respekt

for det historiske tunet

oppe på garden vår.

Slik er dei politiske prosessane våre,

dei øydelegg alt som er verdt å leva for.

Gardstuna våre,

grendene våre,

byane våre.

Vi har vorte

Kjøpesenterlandet!

Nei, takke meg til

dei generative prosessane

til Christopher Alexander

og oldefaren min,

han som bygde stabburet.

Di derimot,

drap stabburstunet hans!

-Flickr.