Rådvill

Kvifor står du her,

du møkksluffa

etter oldefaren min,

ved stabburet til

herren din?

Rådvill tykkjer eg

du ser ut,

stabburet er det einaste

som er att

av alt som

var deg kjært.

Difor søkjer du

tilflukt her.

Størkna kumøkk sit att

i sluffa di,

ho vart skite føre

1959,

eit stivna minne frå

ei anna tid.

Ei herleg kumøkktid!

No har du mista meininga di,

låven er borte,

likesom gampen som

deg drog.

Nydelege kumøkkhaugar låg att

i dykkar spor,

lik sjokoladetoppar på

marsipansnø.

Men venleiken din,

den har du framleis,

du gamle møkksluffa mi,

då eg fekk sjå deg stå

attmed stabburet,

vart eg gripen

av byrgskapen din.

-Flickr.