Stabbursnykelen

Han sit so godt i stabbursdøra,

stabbursnykelen.

Her har han sete i snart hundre år.

Han var for stiv til å verta bøygd,

for stor til å rotast bort,

for ven til å gløymast.

Fjerde generasjonen held han i handa no,

det vart nesten femte,

men tippoldefar min døyde året før stabburet stod fullgjord,

i 1920.

Han vart smidd av grove smedhender,

for å verta heldt av træla arbeidsnevar.

Døra han sit i er ei himmeldør,

då stabburet vart laga

den gongen grenda stod på høgda.

Bob Dylan seier at nykelen til framtida

er å finna i kva som er att

etter fortida.

Den nykelen han talar om

er stabbursnykelen

til oldefar min.

-Flickr.