Paddehoa og plassen min

Kjære plassen min,

kvalt du vart,

lik ei paddehoe

alle paddehannane

kasta seg over i dammen

om våren.

Dei ville alle bu

ved dine grøne enger,

då dei tykte det her var

so vent og fredeleg.

Men dei vørde deg ikkje,

og no er du kvalt

til daude.

Herr Fossemøllens augnestein

stend utan låven sin,

her gjeng ikkje lenger

dyr og beitar

i dine grøne enger.

Berre grasklipparar beitar

her no.

Dei elska deg til daude,

og med deg i grava di

tok du den rike
grendearven din.

No stend vi ribba attende.

-Flickr.