Filosofistigen

Her gjekk du so mang ein gong,

på filosofistigen din,

du tippoldefaren min,

fra kjørbrua på plassen din,

ned til bjørka

du freda,

ved elva vår,

filosofibjørka di,

tippoldefarbjørka mi.

Du gjekk han

so mang ein gong,

etter dagens slit,

for å lye til tonene

frå elva di.

Ei vedunderleg tid!

Ingen går lenger

på stigen din no,

då her berre

meiningslause

rår no.

Kan hende kan du

frå himmelen meg sjå?

Eg skulle ynske

tida di,

her atter fekk rå.

-Flickr.